10 rzeczy, bez których nie mogę się obejść

Nominację tę dostałam od Julity i szczerze wątpiłam, żebym miała ją kiedykolwiek zrealizować. Raz po raz wracała do mnie myśl, by znowu zacząć pisać, traktowałam ją jednak jak… Wiecie, Kiedy z czegoś rezygnujemy, czasem będziemy za tym tęsknić, nawet jeśli czujemy, że w ogólnym rozrachunku rezygnacja była dobrą decyzją. I wtedy była, faktycznie. Teraz doszłam do wniosku, że znowu mogę i chcę tu sobie zacząć pisać. Nie obiecuję ani regularności, ani wytrwałości, ani w ogóle niczego.
Zaznaczę jeszcze tylko, że tekst napisałam chyba tydzień wcześniej i dziś na przykład nie jestem w podróży. 🙂

A teraz już przechodzę do rzeczy.

Ludzie, którzy znają mnie bliżej, mogą powiedzieć o mnie na pewno, że po pierwsze, rzeczy regularnie gubię, a po drugie, bardzo się do nich przywiązuję. Mimo to z zaskoczeniem odkryłam, że wskazanie dziesięciu takich, bez których nie mogłabym się obejść, jest dla mnie dość trudne. Chyba dlatego, że w pierwszej chwili potraktowałam temat za bardzo na serio. 🙂 Ale nic, lecimy.

Szczotka do czyszczenia butelek!

O ile całą listę niełatwo było mi stworzyć, to jednak wiedziałam, że na pierwszym miejscu postawię właśnie szczotkę. Ktoś mi kiedyś zwrócił uwagę, że mam brudną butelkę filtrującą. Prawdopodobnie ta butelka nie była aż tak brudna, jak sobie to wyobraziłam, ale stan faktyczny przegrał z moimi wyobrażeniami. Narzekałam sobie z osobami, które też butelek używają, że dość ciężko się je czyści i że to jest spora ich wada. Potem zdarzyło mi się jedną z takich butelek doprowadzić do naprawdę złego stanu, bo… zgubiłam ją. 😀 Aż w końcu kupiłam najpierw nową butelkę (starą w końcu znalazłam, ale w stanie opłakanym), a potem, wreszcie, szczotkę do jej czyszczenia. I wiecie co? To naprawdę wygodna rzecz.

Książki

Kocham książki. Czytam dużo i różnorodnie i tak naprawdę to je powinnam postawić na pierwszym miejscu. Kiedyś czytałam głównie w brajlu, później przerzuciłam się na audiobooki, a teraz preferuję książki czytane mową syntetyczną. Po wersję audio sięgam zwykle wtedy, gdy nie dysponuję ebookiem albo czasem na Legimi, bo łatwe przełączanie się między ebookiem a audiobookiem to jednak wygodna opcja. Zwłaszcza gdy chcę mieć zablokowany ekran.

W Brajlu, niestety, czytam rzadko. Piszę „niestety,” bo samo czytanie palcami jest przyjemne, kiedy już się do niego zabiorę, nawet na linijce. Tylko właśnie, jakoś nie mogę się do niego zabrać. I jednak, siłą rzeczy, takie czytanie zajmie mi więcej czasu.

Słodycze!

Pamiętam, kiedyś grałam z jednym z rodzinnych dzieci w „emocje” i zadaniem dziecka było wskazać, co kupiłoby ono każdemu z graczy, gdyby mogło, ewentualnie co ten gracz kupiłby dla siebie. I dziecko odpowiedziało, że ja to czekoladę albo ładną sukienkę. Wtedy nie lubiłam sukienek tak bardzo jak teraz, ale w kwestii czekolady… Kocham. Uwielbiam słodycze i mam nieograniczone możliwości ich pochłaniania, a stan zasłodzenia się to u mnie rzadkie i bardzo krótkotrwałe zjawisko. Jeśli jestem od czegoś uzależniona, to od słodyczy właśnie, a że moja rodzina podziela doświadczenie ich umiłowania, to, cóż, regularnie uzupełniamy zapasy. 😀

Herbaty

Czasem kocham je bardziej, czasem mniej, zawsze jednak na tyle, by wiedzieć, że nie chciałabym z nich rezygnować. Nie lubię czerwonych, tak poza wszystkim nie pogardzę chyba jednak żadną inną. Jasne, nie zawsze wybiorę zieloną, zwłaszcza że mam tendencję do przesadzenia z ilością liści, przez co wychodzą mi bardzo mocne. Często też po prostu jestem zbyt leniwa i tylko zalewam saszetkę wodą, ale, generalnie rzecz biorąc, lubię cały rytuał zaparzania herbaty i nierzadko sama możliwość jej przygotowania już poprawia mi nastrój. 🙂 Chyba że muszę użyć dzbanka, którego zaparzacza, zgadliście, nie lubię czyścić. Tym razem bardziej dla zasady niż dlatego, by było to szczególnie uciążliwe.
Teraz, też, a co tam, powiem Wam, mam herbatkę, którą po prostu uwielbiam, z jabłkami i cynamonem, taką jesienną. Mam całkiem spory jej zapas. Niestety nie tylko ja ją lubię i dlatego nowa dostawa wkrótce będzie pewnie koniecznością. Najpierw chciałam napisać, że niestety muszę się nią dzielić, a potem pomyślałam, że chyba trochę nie wypada tak pisać. 😀

Kawa

To nie tak, że nie mogłabym się bez niej obejść. Co jakiś czas zresztą mam od niej mniej lub bardziej przymusowe detoksy. Po prostu nie chciałabym musieć tego robić.
Był taki czas, jeszcze w pandemii, kiedy moja siostra wstawała wcześniej niż ja. Nie jest to jakoś szczególnie trudne. 😀 Zwykle też przygotowywała mi poranną kawę, także spokojnie mogłam ogarniać się na wariatkę, irytując się, że tak jak się spóźniam w przestrzeni realnej, tak i na Teamsy. A naprawdę miałam nadzieję, że tak nie będzie. Bardzo to było naiwne, wiem. W każdym razie w pewnym momencie siostra się wyprowadziła. A ja bardzo odczułam, że już tej porannej kawy nie mam.

Piję tylko z mlekiem, przy czym za abominację uznaję picie Amerikany, nawet z mlekiem. Ble.

Smartfon, laptop i inne okołotechnologiczne drobiazgi

Dokładnie w tej kolejności. Bo choć z laptopa korzystam bardzo często, to jednak to bez telefonu nie wyobrażam sobie funkcjonowania. Mogłabym napisać, jak bardzo ułatwia mi on życie, bo bezsprzecznie tak jest. Ale, wiecie, ja po prostu lubię oglądać na nim głupotki. Lubię przeglądać Tiktoczki, Instagrama czy Facebooka. doceniam łatwość kontaktu z innymi i to, że krótka forma wiadomości pozwala na zachowanie pewnej specyficznej swobody w rozmowie. Mogę na przykład od razu po tym, jak mnie coś zachwyci, podzielić się tą informacją z kimś bliskim. Możemy sobie wspólnie narzekać albo pisać, że herbata wyszła zbyt mocna. Fajne to jest właśnie dlatego, że brak bezpośredniego kontaktu staje się tylko ograniczeniem, a nie wykluczeniem, którego praktycznie nie da się przezwyciężyć.

Tych, którzy zaczną mi tu utyskiwać w komentarzach, że teraz to ludzkość straciła zdolność pisania, uspokajam, że wskaźniki analfabetyzmu wskazują na dość istotny jej wzrost ostatnio, a poza tym, jakby nie patrzeć, ja nie straciłam.

Telefon to też Legimi. I inne książki. Właśnie, przy książkach nie napisałam o Legimi. Miałam głębokie przekonanie, że to jest niedostępna aplikacja. Ktoś mi tak powiedział, a ja głupia uwierzyłam. Próby rejestracji skutecznie upewniały mnie w tym przekonaniu.
Podchodziłam kilka razy, aż za którymś się udało i teraz nie zamieniłabym jej na żadną inną dostępną na rynku. Czasami naprawdę dziwie się, jak mogłam żyć bez takiej bazy książek. 🙂

Ważne są też dla mnie słuchawki kostne. Przekonałam się do nich ja, ich gorliwa przeciwniczka jeszcze kilka lat temu. Nadal zresztą nie słucham na nich bardzo głośnych dźwięków i rezygnuję z niektórych syntezatorów. Doceniam jednak to, że przestałam wpadać na ściany, a i kota łatwiej mi usłyszeć. Zwłaszcza że mój Kotek ma cudowną, zupełnie niekocią cechę dość głośnego poruszania się. I to nie tylko wtedy, gdy biegnie.

Ubrania

Nie napisałam w nagłówku o zakupach, ponieważ obiecałam sobie, że to będzie dosłownie lista rzeczy. Niemniej jednak od zakupów się wszystko zaczęło. Najpierw polubiłam zakupy, potem ubrania.
Widzicie, zakupy z moimi siostrami to bardzo… specyficzne doświadczenie. Zresztą, nie tylko z siostrami, bo miłość do nich rozlewa się już na młodsze pokolenia. W każdym razie naprawdę je uwielbiam. <3 I zakupy lubię tak bardzo właśnie dlatego, że od pewnego czasu mam stałą ekipę, z którymi na nie chodzę i stałe miejsca, które odwiedzamy.
Sama kupować nie lubię, Nie boję się złej rady ekspedientki i choć oczywiście wolałabym skonsultować z kimś zaufanym jak wyglądam w czymś, co wybrałam, to jednak doświadczenia ze wskazówkami od pracownic sklepów mam bardzo pozytywne. Z tym że takie zakupy nie dają mi tyle przyjemności jak te z rodziną. Satysfakcję, że mam coś ładnego, odczuwam za każdym razem, ale… No nie, samodzielne zakupy ubrań czy (częściej) butów, są zdecydowanie bardziej koniecznością niż czymś, co sprawia mi przyjemność.

Robot sprzątający i inne rzeczy ułatwiające sprzątanie

Nie lubię sprzątać. Ścieranie kurzu jeszcze jakoś pójdzie, ale kiedy pomyślę, że później będę musiała wyjąć odkurzacz, rozwinąć kabel, a potem jeszcze go użyć, mijają mi ostatnie chęci na cokolwiek.
Dlatego bardzo się cieszę, że w końcu zaopatrzyłam się w sprzęt, który odkurzy za mnie. Co prawda w międzyczasie używałam też odkurzacza pionowego, pozostawionego mi w spadku przez jedną z sióstr i choć rzeczywiście sięgałam po niego częściej i chętniej niż po tradycyjny, to odkurzacz przeszedł już na zasłużoną emeryturę, bo nie dawał rady.

Woreczek do spieniania szamponu/mydła

Często podróżuję i choć totalnie nie posiadam zdolności jak najbardziej skompresowanego pakowania się, to jednak nadal próbuję. Między innymi dlatego też używam kosmetyków w kostkach. Długo jednak miałam trudności z wygodnym spienianiem szamponu. Problem też polegał na tym, że kiedy używałam pudełka, zwyczajnie hałasowałam. Moja rodzina jest bardzo tolerancyjna jeśli chodzi o moje nocne hałasowanie, ale mogli się wkurzać, jak im potrząsałam intensywnie pudełkiem z pokaźnych rozmiarów kostką w środku.
Aż wreszcie znalazłam woreczek. I odczuwam jego brak, ponieważ dziś właśnie jestem w podróży, zapomniałam go spakować i znowu musiałam skorzystać z pudełka. Jednak, kurcze, pudełko nie jest tak wygodne. 🙂

Biała laska

Zadanie podobne do tej nominacji dostaliśmy w liceum i pamiętam, że laska była wtedy moją pierwszą odpowiedzią. Zaczynałam wtedy chodzić samodzielnie i wiedziałam, jak ważne jest to dla mnie. A teraz proszę, może i nie chodzę sama zbyt często, niemniej jednak laski używam tak często, tak regularnie i tak odruchowo, że przyszła mi do głowy dopiero gdzieś w połowie pisania tej listy. A przecież to od niej wszystko się zaczyna. No, może nie wszystko, ale na pewno bardzo wiele.